Rond het dichten van kelders, zowel in oude als in nieuwe woningen, bestaan nog steeds veel misverstanden en worden er veel fouten gemaakt. Tegenwoordig is het nochtans technisch niet meer zo moeilijk om zelfs in een moeras kelders te bouwen die perfect waterdicht zijn. Wij sommen enkele veelgemaakte fouten op.
Fout 1: drainage rond de kelder
De grootste blunder die nog steeds gemaakt wordt, is het plaatsen van drainage aan de voet van de kelder of nog erger, onder de keldervloer. Niet alleen is er een vergunning nodig om het grondwater te verlagen, maar vooral door het onvermijdelijk meepompen van fijn slib, ondermijn je letterlijk de woning. Je kan een filter rond de drainage nooit perfect maken. Ofwel slibt het filterdoek dicht, ofwel trek je het fijn slib uit het zand. Dit kan leiden tot zeer ernstige scheuren en nefaste verzakkingen doorheen de volledige woning. Deze overtollige kost kan je beter aanwenden voor een degelijke waterdichting. Laat het grondwater waar het zit.
Fout 2: kelderdichting niet tot aan maaiveld
Een andere fout is het niet doortrekken van de kelderdichting tot aan het niveau met het maaiveld. Je bouwt een kelder en maakt deze waterdicht. Daarna is er de plaatsing van de welfsels en wordt het gelijkvloers erop gemetseld. En dan vergeet men dat er onder het maaiveld nog enkele lagen bakstenen zitten die niet ingepakt zijn met een waterkeringsfolie, of die niet gedicht zijn door de kelderdichting door te trekken. Vaak zijn deze lagen zelfs nog niet eens opgevoegd, waardoor het hemelwater rechtstreeks in de keldermuren loopt. Door de dikte van de keldermuren lijkt het dan of de kelder zelf lek is. De insijpelingen van regenwater aan de maaiveldzone gaan dikwijls horizontaal doordringen tot in de chape van het gelijkvloers.
Foto Vochtbestrijding TIBAS
Foto Vochtbestrijding TIBAS
Fout 3: te ondiepe kelder
Regelmatig kan men vaststellen dat de hoogte van een normaal begaanbare kelder (2 m tot 2,25 m) in de praktijk niet gevolgd wordt door de angst van de aannemer om hem te diep te maken en dan onder het grondwater te zitten. Maar als je vaststelt dat deze kelders in de winter ook niet waterdicht zijn, mag je je toch vragen stellen. Bovendien geraakt de grond rond de kelders in de wintermaanden op de meeste plaatsen totaal verzadigd met hemelwater. Dit hemelwater is even nat als het grondwater. Dit hoeft dus geen enkele beperking op te leggen aan de ontwerpkeuze van de bouwheer of de keuze van de plaats van de kelder.
Fout 4: aansluitnaden in een betonnen kelder niet dicht
Een betonnen kelder is op zich relatief waterdicht bij een dikte van 30 cm. Hier zijn het vooral de aansluitnaden en doorvoeren die niet altijd correct uitvoerbaar zijn. Met enkele injecties met 2K- hydro-expanderende polyurethaanharsen door een gespecialiseerde firma is dit probleem snel en definitief opgelost.
Fout 5: "een waterdichte kelder is hier niet mogelijk"
Tenslotte geven veel mensen het al snel op en beslissen dat ze hun kelder toch niet waterdicht krijgen. Of ze voorzien geen kelder in hun bouwplannen omdat de ondergrond te nat is. Een perfect waterdichte kelder is mogelijk bij elke woning, op elke plaats en bij elke ondergrond. Je hoeft daarom nog geen kasplunderende toeren uit te halen, maar enkel je gezond verstand laten werken. Laat je daarom tijdig adviseren en bijstaan door correcte vaklui. De waarde van je woning zal evenredig toenemen met de afwerking ervan.
