Vraag
Ik zal mij even voorstellen. Mijn naam is Filip en mijn vriendin heet Margo. Wij waren reeds lang op zoek naar een bouwgrond waar we ons eigen stekje op konden bouwen. Overal hadden wij gezocht, tot we een bouwgrond voor open bebouwing tegen kwamen op het internet. Het was de tuin van een huis met een oppervlakte van 4,83a. Ook de ligging naast velden was ideaal. Daardoor voldeed deze bouwgrond volledig aan onze verwachtingen.
Met volle overtuiging gingen wij naar de makelaar die de bouwgrond te koop had staan. Na het gesprek besloten we om de bouwgrond te kopen. Verbaasd keken wij de makelaar aan, toen hij ons mededeelde dat dit momenteel onmogelijk was. Hij vertelde dat de aanvraag tot het verkavelen van een bebouwd perceel in één perceel voor open bebouwing en een naastliggend perceel met te behouden woonhuis lopende was, maar dat we even geduld moesten hebben tot de verkaveling rond was. Hij maakte ons er op attent dat wij reeds een lening konden aanvragen bij de bank. Wanneer de verkavelingsvergunning zou worden uitgereikt, kon men daardoor meteen over gaan tot de verkoop. Zo gezegd, zo gedaan!
Het leek te mooi om waar te zijn. De achterbuur, een gepensioneerde industrieel, die door een aangetekend schrijven op de hoogte werd gesteld van het openbaar onderzoek, diende een bezwaar in tegen de aanvraag tot verkavelen. Als belangrijkste opmerking in het bezwaar, wees de advocaat van de cliënt op het feit dat er zich een buurtweg bevond ter hoogte van de bouwgrond volgens de atlas der buurtwegen. Na het verwerpen van het bezwaar door de gemeente, tekende de desbetreffende advocaat beroep aan en het dossier werd overgemaakt aan de provincie. Uiteindelijk werd er een besluit genomen door de provincie. Eerst moest de buurtweg afgeschaft worden, daarna kan de verkavelingsvergunning pas worden uitgereikt.
Dit hadden wij niet verwacht. De bank heeft onze lening uiteindelijk geannuleerd en uiteraard waren we de dossierkosten kwijt. Het heeft een jaar in beslag genomen om de buurtweg uiteindelijk af te schaffen. Alsnog kregen we geen traditionele verkavelingsvergunning, ook al was er een landmeter bij te pas gekomen. Wij werden op het notariaat verwacht en er werd een akte opgemaakt waar de verkaveling werd vastgesteld. De reden hiervoor was het feit dat de wet 3 dagen voor het bemachtigen van de verkavelingsvergunning, versoepeld was. Genaamd artikel 52, 4° van het Decreet van het Vlaamse Gewest van 8 december 2017 houdende wijziging van diverse bepalingen inzake ruimtelijke ordening, milieu en omgeving. Maar van welke aard de verkavelingsvergunning dan ook mocht zijn, de verkoop kon eindelijk doorgaan. Een nieuwe lening werd aangegaan.
Uiteraard hebben we een tweede offerte voor ons huis moeten aanvragen bij de bouwmaatschappij, omdat de eerste offerte opgesteld werd meer dan een jaar voor de afschaffing van de buurtweg en daardoor een prijsstijging plaatsvond van de bouwmaterialen. Ook kwamen we op een wachtlijst van de bouwmaatschappij, aangezien deze ondertussen andere huizen aan het bouwen was. Maar geduld is een mooie zaak!
Ondertussen stapelden de problemen zich op. Er werd aan sluikstorten gedaan op onze bouwgrond waardoor we genoodzaakt waren bouwhekken te plaatsen. Een volgend probleem deed zich voor, toen er door gevolg van een storm een boom was omgewaaid. Ook was deze op een eigendom terecht gekomen van de buren. Het ging om de enige boom die op het grondplan genoteerd stond. Maar daar hij op 3 meter hoogte afgebroken was, werd deze door de gemeente gezien als acuut gevaar voor de omgeving en mochten wij de 3 meter hoge boomstronk laten kappen. Wij hebben uiteindelijk de bouwgrond bouwrijp laten maken.
Geduldig waren we aan het wachten tot de bouwmaatschappij kon beginnen met bouwen, tot wij uit het niets een bericht van de gemeente kregen. De gemeente stelde ons op de hoogte dat artikel 52, 4° van het Decreet van het Vlaamse Gewest van 8 december 2017 houdende wijziging van diverse bepalingen inzake ruimtelijke ordening, milieu en omgeving, met terugwerkende kracht vernietigd was. Daar dit artikel 3 dagen voor het uitreiken van onze verkavelingsvergunning in voege was, moesten we opnieuw de verkavelingsprocedure opstarten. Doch stelde de gemeente ons gerust dat we geen problemen zouden ondervinden daar de buurtweg reeds afgeschaft was. Maar uiteraard moesten we rekening houden met proceduretijden.
Wij stonden met de rug tegen de muur en hadden geen keuze opnieuw een aanvraag tot verkaveling op te starten. Er werd opnieuw een landmeter aangesteld en zo kwam er voor de zoveelste maal een openbaar onderzoek. Als gevolg kreeg de achterbuur ook nu een aangetekend schrijven, waarop hij daar gretig op in ging. Dus kregen we een bezwaar. En uiteraard ging het van bezwaar naar beroep en ons dossier werd als gevolg weer overgemaakt aan de provincie.
Aangezien de eerdere verkaveling technisch gezien nooit bestaan heeft door middel van de vernietiging met terugwerkende kracht van artikel 52, 4° van het Decreet van het Vlaamse Gewest van 8 december 2017, aanhaalde de advocaat van de achterbuur dat we de bouwgrond reeds van het huis hadden gesplitst met behulp van bouwhekken. Ook stelde hij vast dat we de bouwgrond bouwrijp hadden laten maken alvorens een verkavelingsvergunning uitgereikt werd. In werkelijkheid is dit nooit op deze wijze gegaan. Het beroep telt 54 bladzijde met een 40 tal bezwaren die ons beletten een vergunning te krijgen. Aldus volgens de advocaat van de achterbuur.
Onze bouwgrond situeert zich langs agrarisch gebied. Met gevolg dat de bouwgrond volgens het gewestplan voor een kleine strook aan de straatzijde ook in agrarisch gebied ligt. Maar het lot op zich ligt voor alle duidelijkheid niet in agrarisch gebied. Is dit dan een probleem? Is een agrarische inrit wettelijk?
De achterbuur werkt onze verkaveling standvastig tegen, omdat hij ooit de grond heeft willen kopen als landbouwgrond tegen een zeer lage prijs. Hij wilde er een tweede toegangsweg laten aanleggen om zijn eigendom op twee manieren te kunnen bereiken. De verkoper stelde vast dat dit geen landbouwgrond was en ging hier niet op in. Ook al kennen we de achterbuur niet persoonlijk, doch blijft hij op alle mogelijke manieren tegenwerken.
Wij stellen ons echter de vraag wat we hier tegen kunnen doen? Maken wij kans om deze zaak opnieuw te kunnen winnen? En kan hij echt blijven tegenwerken, verkaveling na verkaveling? Graag willen wij u nog bedanken om een luisterend oor te zijn! Alle tips zijn welkom! Ik en mijn vriendin zijn u dankbaar!
