Hoe breed mag servitudeweg zijn? (Beantwoord op 03-02-2021)

De servitudeweg is een doorgangsweg tussen (minimaal) twee eigendommen met verschillende eigenaars. Er is met andere woorden sprake van een ‘erfdienstbaarheid’. Doorgaans gaat het om een erfdienstbaarheid van ‘overgang’ of ‘uitweg’.

Het ‘recht van overgang’, zoals bepaald in artikel 686 BW, is een conventionele erfdienstbaarheid. Dat wil zeggen dat het gaat om een bij testament of overeenkomst vastgestelde erfdienstbaarheid op grond waarvan de eigenaar van het heersende erf zich op één of andere manier over het lijdende erf mag verplaatsen.

Het ‘recht van uitweg’ daarentegen is een wettelijke erfdienstbaarheid. Uit artikel 682 BW blijkt dat een recht van uitweg een bij rechterlijke beslissing gevestigde erfdienstbaarheid is. De eigenaar wiens perceel ingesloten is bij gebrek aan voldoende toegang tot de openbare weg, kan een uitweg vorderen voor de vrederechter. Het vonnis zal het bestaan en de omvang van het recht van uitweg vaststellen. Volgens artikel 683 BW zal de rechter de ligging van de uitweg bepalen op een wijze die het minst schadelijk is.

Er is geen wettelijke breedte vastgelegd voor een servitudeweg. Er is dus geen wetsartikel waarin een minimum- of maximumbreedte wordt vastgesteld.

Artikel 682 BW stelt enkel dat men rekening moet houden met het normale gebruik van het ingesloten goed gelet op zijn normale bestemming. De rechter gaan geregeld uit van een breedte van 3 à 4 meter, doch dit kan verschillen naargelang de situatie.

Doorgaans zal de omvang van de servitude bepaald worden in de overeenkomst of het vonnis tot vestiging van de erfdienstbaarheid.

Daar het recht van overgang een conventionele erfdienstbaarheid is, speelt artikel 1134 BW. De contractvrijheid is het uitgangspunt. De omvang van de servitudeweg zal bepaald worden in de overeenkomst.

In het geval van onduidelijkheden of conflict, is het dus aangewezen om u te beroepen op de eigendomsakte of het vonnis waarin de erfdienstbaarheid werd vastgesteld.