Binnenkijken: Een glazen uitbreiding aan de tuinkant

Aan de voorgevel veranderde er praktisch niets. Enkel de garagedeur is nieuw en de kozijnen zijn opnieuw geschilderd.

De verzonken nis in het vestiairemeubel vormt een zithoekje in de hal. Handig om je schoenen aan en uit te trekken.

Schuifdeuren verbergen de ontbijtspullen die in een houten nis staan. De deuren schuiven weg in de kastenwand, zodat ze de doorgang nooit belemmeren.

De lange wandkast springt iets in ten aanzien van de trap. Ze volgt het ritme van de eikenhouten treden, die contrasteren met het wit van de panelen en de borstwering.

In een nis onder het keukeneiland zit een radiator verborgen, discreet bekleed met panelen in houtfineer.

De woning speelt met licht, perspectieven en volumes, wat een aangenaam gevoel van ruimte oplevert.

Er zit geen vals plafond in de keuken: de stedenbouwkundige voorschriften leggen immers een minimumhoogte van 2,50 m op. Het centrale eiland wordt daarom verlicht met zichtbare spots die rechtstreeks op de bestaande betonplaat zijn gemonteerd.

Een glazen balustrade garandeert de veiligheid zonder de ruimte op te delen.

Het licht valt overvloedig binnen door de glazen gevel en doet de geschilderde bakstenen van de oorspronkelijke scheidingsmuur goed uitkomen. Ze contrasteren mooi met het glanzende houtwerk. De trapleuning in wit mdf, afgewerkt met een eiken reling, volgt de grafische uitsparingen van de treden.

Als het grote schuifraam open staat, lopen keuken en terras in elkaar over. Door de identieke houten bekleding en het verzonken raam lijkt het wel één doorlopende ruimte.

Om de ruimte te optimaliseren werd de volledige circulatie (hal en trappen) samengebracht langs de scheidingsmuur.

Net als de rest van de verdieping in de vide, is de leeshoek opgehangen aan trekstangen. Geen nood dus aan kolommen die het geheel ondersteunen. Zo blijft het gelijkvloers open en luchtig.

Het kleine plateau in de vide lijkt dan wel uit beton; het is een houten constructie, afgewerkt met Mortex.

De houten boord maakt de balustrade in staal en glas compleet. Een subtiele finishing touch.

De grote vide in het verlengde van de woonkamer doet de ruimte een pak groter lijken. Bovendien krijg je er een speels zicht op de boomtoppen bij.

De houten wand doet niet alleen warm aan tegen de witte muren, er zit ook een technische schacht achter verborgen.

De gekleurde wand zorgt voor perspectief en geborgenheid in de zithoek. Linksboven zit de uitsparing voor het binnenraam, dat uitgeeft op de trap naar de verdieping.

De houten wand is qua afmeting perfect afgestemd op de box met de haard en de trap. Hij maakt van het kleine salon een aparte zone.

Het witte paneel tussen de trap en de boekenkast is een schuifdeur die de toegang tot de verdiepingen afsluit. Schuif je de deur dicht, kan komt er nog een deur tevoorschijn; een doorgang naar een opbergruimte voor speelgoed.

Een binnenraam biedt een doorkijk vanuit de traphal op de woonkamer.

In de dressing met zwarte fronten vergroot een plafondhoge spiegel de ruimte.

De vloeren op de bovenste verdiepingen zijn bekleed met Frans grenen. De slaapkamer van de ouders is rechtstreeks verbonden met de badkamer via een grote opening. Indien nodig kunnen hier later schuifpanelen in worden geplaatst.

De inloopdouche met mozaïektegels zit op de plaats van een oud trapgat. Zo kon hij makkelijk gelijklopen met de rest van de vloer.

Het drieluik wit, zwart en hout duikt ook op in de badkamer van de ouders.

Overal in huis zorgen ingebouwde meubels voor een aanzienlijke plaatsbesparing. In de slaapkamer van de ouders vond een tv/bibliotheekkast een discrete plek.

De ruimte onder het dak kreeg aan de tuinzijde een grote dakkapel erbij. Daar is nu plaats voor een comfortabele kantoorruimte.

Een uitbreiding over de eerste twee verdiepingen en een dakkapel in het volledig vernieuwde dak leveren heel wat extra ruimte op.

Voor de werken