Binnenkijken: Een nieuwe wind door de tuinwijk

De woning staat midden in een ruime tuinwijk in de Brusselse gemeente Watermaal-Bosvoorde. Sinds de bouw ervan in 1930 bleef ze vooralsnog onaangeroerd. Architecte Justine Cousin van HESTIA architectes gaf het bijna honderd jaar later een tweede jeugd. Klaar voor een volgende eeuw.

Justine woonde al een aantal jaar in Elsene toen ze het tijd vond om als architecte een huis te kopen dat ze volledig naar haar hand kon zetten. Het liefst wou ze echter in Brussel blijven, bij voorkeur in een groene omgeving, en moest het budget binnen de perken blijven. Uiteindelijk vond ze hem in Watermaal-Bosvoorde, in de tuinwijk Le Logis. Het huis uit 1930 maakt eigenlijk deel uit van een geheel van twee tuinwijken met in totaal 1.735 woningen in een ‘modernistische' architectuur. Het concept kwam overgewaaid uit Engeland en Nederland en was bedoeld om de stad een ander gezicht te geven, om er een aangename en leefbare plek van te maken door de bebouwde ruimte mooi te integreren in de omgeving en in de natuur. “Ik ben letterlijk bezweken voor de charme van de wijk vol typische, kleurrijke huizen en steegjes die naar talloze gemeenschappelijke tuintjes en parkjes leiden. Dit is in Brussel een unieke locatie.”

Geklasseerd pand

Met muren uit ter plaatse geproduceerde bakstenen, een pannendak, ramen met kruisverdelingen en de typische luikjes, en het kleurentrio groen, wit en zwart was het huis in al die jaren bijna nog geen haar veranderd. “Maar het moest volledig worden opgeknapt. Er zaten gaten in het dak en de houten ramen verkeerden in zeer slechte staat. De tegelvloer op het gelijkvloers lag nog rechtstreeks op het zand.” Kwam daar nog bij dat de woning integraal deel uitmaakt van het erfgoed van de tuinwijk, die door Monumenten en Landschappen volledig is geklasseerd. Om de woning te mogen renoveren, moest Justine een ‘unieke' vergunning indienen (specifieke term voor de stedenbouwkundige vergunning voor beschermd erfgoed, red.). “Ik mocht niet raken aan de gevels noch aan de gevelelementen, waaronder uiteraard de ramen. De originele ramen moesten dus bewaard blijven.”

In de vergunningsaanvraag vroeg Justine enkel toelating om de draagmuur die het gelijkvloers opsplitste te slopen. Zo zou ze de leefruimte volledig kunnen openwerken. Die toestemming kreeg ze.

Zichtbaar gebinte

De architecte pakte ook de verdieping volledig aan. Daar bevonden zich achtereenvolgens een kleine badkamer, een slaapkamer en een zolder. Alle binnenmuren gingen echter tegen de grond en er kwam een nachthal, die voor de vlotte circulatie op de verdieping zorgt. De badkamer werd een kleine slaapkamer en een deel van de slaapkamer is nu de badkamer, met wastafel, toilet bad én aparte inloopdouche. Ze zit nu net boven de keuken, zodat de afstand van de leidingen beperkt bleef. Het andere deel van de oude slaapkamer werd geïntegreerd bij de zolder, waar de ruime masterbedroom werd ingericht. De draagbalken van het gebinte, dat bekleed was met gipsplaten, werden blootgelegd, gerestaureerd en geschilderd. Het geeft de slaapkamer een zekere allure. In de dressing werden de standaard wandkasten trouwens ook in functie van de draagbalken uitgesneden.

Ook de tuin is geklasseerd

Achteraan worden momenteel het terras en de tuin heraangelegd. Ook hiervoor moest de architecte een vergunning aanvragen. Achter in de tuin leiden enkele treden naar de ruime gemeenschappelijke tuinen die de wijk rijk is. Een enorm pluspunt voor de bewoners van deze tuinwijk, die haar naam niet gestolen heeft…