Binnenkijken: Oud magazijn wordt karaktervolle woning

Tijdens hun zoektocht naar een interessant woon-werkpand stootten Caroline en Jurgen op een oude, verloederde bierbottelarij. Dankzij doeltreffende renovatie- en ‘vernieuwbouwwerken' herbergt het charmante baksteenvolume intussen een karaktervolle woning, kantoorruimtes en een duplexstudio. De teruggetrokken ligging en de ruime tuin zorgen voor een permanent vakantiegevoel.

Wonen en werken op dezelfde plek: het is niet altijd evident, zeker als er ook nog eens drie kleine kinderen rondlopen. Caroline en Jurgen hadden hun conclusies dus al lang voor de uitbraak van de coronapandemie getrokken. Ofwel zouden ze op zoek gaan naar een apart kantoor voor het grafische bureau van Jurgen, ofwel naar een groter huis waar ze de woon- en werkruimtes strikter van elkaar konden scheiden. “We waren al een hele tijd aan het rondkijken toen we op dit bijzonder eigendom stootten”, vertelt Caroline. “Het werd aangeboden als ‘huis met magazijn'. Dat achterliggende magazijn stond al vijftig jaar leeg en werd louter gebruikt als opslagruimte. Maar wij zagen er meteen potentieel in: een bijzondere plek met een ‘ziel' en charme, veel ruimte, plaats voor een grote tuin, eindeloze mogelijkheden om er onze eigen twist aan te geven…”

Bijzondere mix

Aangezien de beschikbare woonruimte en het budgettaire totaalplaatje iets te ruim bemeten waren voor Caroline en Jurgen, moesten ze eerst een manier vinden om hun droomproject haal- en betaalbaar te maken. Lang verhaal kort: het ‘huis' aan de straatzijde doet dezer dagen dienst als restaurant en herbergt tevens drie appartementen. Het achterliggende ‘magazijn' is ondertussen opgedeeld in twee volumes. Het voorste gedeelte biedt onderdak aan de professionele ruimte op het gelijkvloers, en twee duplexkantoren en een duplexstudio op de verdiepingen. De eigenlijke woning is ingericht in het achterste gedeelte van het gebouw en grenst aan een ruime tuin.

Op zoek naar licht

Een van de voornaamste uitdagingen in dit ambitieuze project was natuurlijke lichtinval verzekeren. Dat was geen sinecure, want de zuidmuur staat op de perceelgrens en was volledig gesloten. "We moesten dus een manier vinden om meer daglicht binnen te brengen zonder het authentieke karakter van het gebouw teniet te doen", vertelt architect Kristoffel Boghaert. Zuidgerichte dakramen, een dubbelhoog schuifraam aan de tuinzijde en een grote vliesgevel aan de noordkant bieden soelaas. Wanneer de zon schijnt, zorgen deze glasvlakken samen voor een intrigerend spel van reflecties.”

Box-in-box

Een andere bijzondere verdienste is dat de karakteristieke baksteenexpressie van de voormalige bierbottelarij intact is gebleven. "Onder andere voor de woning hebben we gewerkt met een zogeheten ‘box-in-boxstructuur'. Je zou kunnen stellen dat we de ruwe bolster grotendeels behouden hebben, maar dat we er een nieuwe pit in gestoken hebben”, legt Kristoffel uit.

De woning is wel iets smaller dan het voormalige opslaggebouw. De oorspronkelijke noordmuur staat er nog, maar de vliesgevel van de woning staat er zo'n anderhalve meter vanaf. “Dat stukje binnenruimte is dus buitenruimte geworden. De ‘gang' tussen de vliesgevel en de vroegere noordmuur biedt niet alleen toegang tot de woning, maar leidt eveneens naar de lagergelegen tuin. Ook voor de natuurlijke lichtinval in de woning doet dit wonderen. De overige geveldelen zijn aan de binnenzijde geïsoleerd, zodat er een dikke thermische schil ontstond."

Beslotenheid in de openheid

Ook binnen is openheid het ordewoord in deze karaktervolle woning. De keuken loopt naadloos over in het eetgedeelte, waar gedineerd wordt op een pingpongtafel. Links van de tafel is een bescheiden leeshoek ingericht, rechts wacht een gezellige speelhoek, waar je ook de houten trap naar de lagergelegen zithoek vindt. Een slanke, witte staaltrap klimt onopvallend naar het verdiepingsniveau, waar de slaapkamers en badkamers vertoeven.

“De ruimtes vloeien ongedwongen in elkaar over, maar het is niet zomaar één groot, open geheel met loftallures", zegt Caroline. "Aangezien alles zo goed geordend is lopen we elkaar niet voor de voeten. Er zijn voldoende hoekjes en plekjes waar je je even kan terugtrekken zonder per se je eigen kamer te moeten opzoeken. In al die openheid is er dus ook een zekere beslotenheid ingebouwd, wat tijdens de lockdown geen overbodige luxe was. We zijn erg blij dat onze woning ook coronaproof blijkt te zijn”, lacht Caroline.