XXL-ramen, openheid troef: dit zijn de opties

Vroeger ging via de ramen en deuren vooral veel warmte verloren. Bouwheren probeerden hun aantal en hun oppervlakte daarom te beperken. Nu zien we echter het omgekeerde gebeuren, met dank aan de technologische vooruitgang van de voorbije jaren. Maximale openheid en transparantie zijn vandaag steeds vaker de norm. Wat zijn je opties?

Draairaam

Gebruik je het raam niet alleen om van een weids zicht te kunnen genieten, maar ook om via die weg naar buiten te kunnen? Dan is een draaiende ‘raamdeur’ de meest betaalbare en voor de hand liggende oplossing. Dat raam opent langs de verticale as waar de scharnieren aan het kozijn zijn bevestigd. Bij het openen ‘zweeft’ de raamvleugel en vangt het beslag de druk-, trek- en buigkrachten op. Het aantal scharnieren wordt berekend op basis van het gewicht van de opendraaiende vleugel.

Wanneer de raamvleugel breder is dan 100 à 120 cm zal het standaard beslag niet volstaan. De fabrikant zal dan moeten kiezen voor aangepast beslag, wat het prijskaartje iets hoger maakt. 

Vouwraam

Een vouwraam bestaat uit verschillende glaspanelen. De maximale breedte van elk paneel is beperkt tot 100 à 120 cm, maar net als bij een accordeon kan je de verschillende panelen samenvouwen en over een rail naar de ene of de andere kant van de raamopening schuiven.

Je kan gaan tot maximaal acht panelen aan weerszijden van de centrale sluiting, dat is zo’n 16 m vrije opening. De absolute troef hier is dat de grens tussen binnen en buiten volledig verdwijnt. Het nadeel is dat je binnen (of buiten) ruimte nodig hebt om de panelen open te kunnen schuiven. Deze vouwramen vragen specifiek beslag, dat nauwgezet onderhouden moet worden. Naargelang de fabrikant loopt de kwaliteit sterk uiteen, maar hier kan je maar beter niet op besparen.

Schuifraam

Zoek je een eenvoudige en betaalbare oplossing waarbij je het raam wijd open kan zetten zonder aan ruimte in te boeten in huis of op het terras? Dan is het schuifraam de meest populaire oplossing (het heeft minder beperkingen dan een draairaam). Een van de voordelen van dit raam is dat het gewicht van het glas verdeeld wordt over de volledige lengte van de rail, zonder dat het beslag te hard op de proef wordt gesteld. Een grotere breedte is daarom perfect mogelijk, zonder dat dat een impact heeft op het beslag. Belangrijk is wel dat de kogellagers (de loopwielen onder aan het schuifraam) aangepast zijn aan het gewicht van het glas en goed verdeeld over de breedte van de raamvleugel. Wat afmetingen betreft, betekent dit een maximale breedte van 6,5 m en een hoogte van 3 m. Voor grotere openingen kan je bijvoorbeeld drie, vier of zelfs vijf opeenvolgende schuivende raamvleugels combineren.

Aangezien dergelijke glaspartijen niet bepaald lichtgewichten zijn, wordt de kruk voorzien van een hulpveer om het raam makkelijker te openen en te sluiten. Voorzie zeker ook een remsysteem (soft close)voor het sluiten. Stel je maar eens voor dat je vingers plots tussen een dichtschuivende deur van 500 kg terechtkomen…

Hoekschuifraam

Het hoekschuifraam gaat nog een stapje verder. Dit type is zeg maar het neusje van de zalm, en combineert twee schuiframen waarbij niet alleen de muur, maar ook de volledige hoek van de woning verdwijnt. Zo ontstaat een riante opening waarbij geen enkel profiel het zicht belemmert. Dit is wel een oplossing waar je al bij het ontwerp van je woning rekening mee moet houden wil je de stabiliteit niet in gevaar brengen.

Een oplossing buitencategorie, maar toch de moeite waard om te noteren is een systeem waarbij alle vleugels volledig verdwijnen in de muur. Alle glaspanelen — met een oppervlakte tot 6 m² en een gewicht van 250 kg — kunnen los van elkaar schuiven. Een uniek principe zorgt ervoor dat de panelen over de hoek kunnen draaien en vervolgens samen in de muur schuiven. Dit technisch hoogstandje laat de ruimte optimaal benutten en zorgt voor een maximale doorgang én een adembenemend zicht naar buiten.

De profielen

Hoe groter de raamoppervlakken, hoe sterker de profielen moeten zijn. In oplopende volgorde van mechanische weerstand zijn volgende materialen mogelijk: pvc, hout, pvc versterkt met staal, aluminium, staal.

Er bestaan ook ramen waarbij de profielen worden herleid tot een loutere omkadering en waarbij de glasbladen dan het geheel dragen. Het raamkader bestaat in dat geval uit een aluminiumlegering en de loopwielen uit roestvrij staal. De zichtbare breedte van het verticale profiel bedraagt dan amper 22 mm. Opgelet echter: hoe discreter de profielen zijn, hoe hoger het prijskaartje…

De dorpels

Als je een naadloze overgang wil creëren tussen binnen en buiten, dan kan je niet om verzonken dorpels heen. In plaats van de dorpel helemaal in te werken in de vloer, is het echter aangewezen om die toch 1 à 2 cm boven de vloerpas uit te laten steken. Op die manier vermijd je dat er water kan insijpelen of dat vuil zich ophoopt in de rail. Een raamkader zonder dorpel kan namelijk al snel voor problemen zorgen bij fikse regenbuien. Een perfect verzonken dorpel is eigenlijk enkel een optie wanneer het terras is bekleed met vlonderplanken of met tegels op terrasdragers (op die manier kan het regenwater makkelijk weg). Ook wanneer het raam standaard is beschermd door een grote luifel kan je kiezen voor een verzonken dorpel.

Er is echter één grote ‘maar’. Een verzonken dorpel mag dan wel mooi en strak zijn, en de toegang aanzienlijk vergemakkelijken, ze voldoet niet aan de regels van de kunst. Om waterinfiltratie uit te sluiten moet de waterdichting ter hoogte van de dorpel in principe minstens 15 cm opgetrokken worden. Met andere woorden: het verschil tussen binnen en buiten zou 15 cm moeten bedragen (bij tegels op tegeldragers is dat 15 cm te tellen vanaf de voet van de drager).

Kies je toch voor een verzonken dorpel en krijg je te kampen met waterinfiltratie, dan zou je je architect of aannemer dus aansprakelijk kunnen stellen. Wij raden hen dan ook aan om je een ‘vrijstelling’ te laten ondertekenen, wat hen van die verantwoordelijkheid ontslaat.