Oei, je denk al verder! Niet slecht. Maar dat is nu precies de bedoeling of het nut van een huwelijkscontract. De ouders schenken een deel van hun vermogen al aan de kinderen als voorschot op de nalatenschap. Indien uw huwelijk spaak loopt willen de ouders met dat huwelijkscontract juist voorkomen dat u de helft van die schenking opeist. De bouwgrond staat op naam van uw vriend door het feit dat het een schenking is van zijn ouders aan hem en dat blijft zo. Uw naam zal daarbij niet in de schenkingsakte voorkomen. Enkel in rechte lijn. U kan zich ook niet op een of andere manier "inkopen". En al het onroerend goed dat er op gebouwd wordt is automatisch eigendom van de eigenaar van de grond. Dus als u mee sponsert in een nieuwe woning moet u goed de bewijzen van uw inbreng vastleggen en waaruit blijkt dat het inderdaad uw geld is (dat u ondertussen verdiend en gespaard hebt) en niet uit de gemeenschappelijke spaarpot komt. Bij scheiding zal het onroerend goed eigendom blijven van uw vriend (of ondertussen echtgenoot) maar kan u uw inbreng terug opeisen eventueel met interesten.
Let wel op dat er voor u later geen meerwaarde in zit tgv de gestegen waarde van het onroerend goed.
Eénmaal er kinderen zijn verandert de situatie enigzins omdat de nalatenschap, ongeacht de inbreng van elke partner, later toch voor 100% naar de kinderen gaat of vroeger bij overlijden van uw partner. Zijn er nog geen kinderen bij het overlijden van uw partner dan krijgt u te maken met de erfgenamen die het volledige onroerend goed in de nalatenschap zien, en dat kan een ander verhaal worden. Maar het leven van één der partners kan soms rare wendingen nemen, zeker ben je nooit.
