...
Beste Hugo,
... Het gaat over de kosten voor de gemeenschap die niet houdbaar zijn in Vlaanderen. ...
... De nutsleidingen zijn zo wie zo toch aanwezig en voor zover het enkel om huishoudelijke aansluitingen gaat stelt dat in de meeste gevallen geen problemen.
Waar ik problemen rond zie is dat de mogelijkheden van de particulier nagenoeg nihil worden gemaakt door allerlei ingenieus gevonden regeltjes die weliswaar bedoeld zijn om een bepaalde type van bewoning te beschermen maar dat in feite de overheid, gemeente of gewest, beslist of je specifiek in dat geval mag bouwen, verbouwen of vernieuwbouwen.
... Als de betonstop er dan ook nog doorkomt zoals hij recent werd voorgesteld dan mag je elke privé initiatief tot bouwen of verbouwen wel vergeten. ...
@ Hugo C.
Je stelt het eenvoudig voor met de kennis die je hebt opgedaan in Vlaanderen. Een kennis die spijtig genoeg u veel belastinggeld en meerkosten doet betalen.
Jij gaat ervan uit dat alle wegen uitgerust zijn met nutsvoorzieningen. Dit is zo op de meeste wegen in Vlaanderen, maar dit is niet zo in onze omringende buurlanden. Zij rusten nog geen 50% van de verbindingswegen uit met nutsvoorzieningen en de andere verbindingswegen worden enkel uitgerust met bvb nutsvoorziening op midden- of hoogspanning, middendruk (gas en water) en voor kanalisatie van grijs- of bruin water voor verdere verwerking. Er zijn dan ook geen controleputten met putdeksels nodig in dit concept.
Wij (Vlaanderen) rusten onze verbindingswegen nog steeds uit met bijkomend laagspanning, met bijkomend lage druk (water en gas), met bijkomend rioleringen voor zelfs regenwater. Dit kost heel veel aan belastingsgeld (gemeenten, gemeenschappen en nationaal) en veel meer netwerkkosten (Fluvius, Elia). Dit blijven onderhouden (en bijkomend blijven investeren) kost ook heel veel geld en de bijkomende risico's (netwerk verliezen voor spanning, gas en water) zijn ook niet verwaarloosbaar. Wij (Vlaanderen) hebben bijna al onze wegen uitgerust met nutsvoorzieningen en toch bereiken we minder dan 90% van de bevolking met een aansluiting van riool en/of stadswater terwijl dit in de ons omringende landen meeer dan 98% is met een kleinere investering.
Het vieze woord dat wij daarvoor uitvonden en dat zoveel frustatie veroorzaakt is "de betonstop", maar is niets anders dan "doe nu eens gewoon".
NOTA: in Nederland heeft men sinds het einde van de 2de wereldoorlog de nutsvoorzieningen lokaal georganiseerd per postcoderoos (1 middenspanningstransformator per groep van wijken voor de laagspanning van 400 V). Hierdoor kan lokaal opgewekte energie ook lokaal gebruikt worden, hierdoor kan ook lokale energieopslag (in batterijen, of ...) ook direct voordelen geven voor de buurt/wijk omdat deze goedkoper is doordat er niet moet opgetransformeert worden naar middenspanning en omdat in de toekomst ook een gelijkspanningsnet tot de mogelijkheden behoort (zonnepanelen en windmolens leveren gelijkspanning en batterijen kunnen sneller laden met gelijkspanning). Hierdoor kunnen lokale initiatieven ontstaan met beperkte inbreng van de lokale inwoners, die dan ook hiervan de voordelen direct plukken. Er is dan ook meer draagkracht voor nieuwe energie want dit brengt direct voordelen met zich mee. Eenzelfde scenario speelt zich nu af in bepaalde streken in Duitsland waar de energieverdeling en -voorziening ook lokaal wordt georganiseerd.
Betreft erkenning en bescherming van erfgoed: het is niet om dat een bepaald pand als erfgoed is erkend dat het ook beschermd is. In feite is maar minder dan 10% van het erkend erfgoed beschermd. De erkenning is er enkel om de gelegenheid te geven aan de administratie om eventueel het erfgoed te beschermen indien er gevaar dreigt dat het wordt afgebroken of verloedert. In de praktijk is het enige verschil dat de dienst erfgoed zijn advies geeft over de afbraak. In feite zal maar een heel klein deeltje (minder dan 5%) van dit erfgoed effectief beschermd worden. Dus als u een bouwaanvraag of afbraaakvergunning aanvraagt, zal de enige barrière de dienst erfgoed zijn die nagaat of het moet beschermd worden. In vele gevallen (meer dan 95%) mag je dus gewoon afbreken en nieuw bouwen, want anders zal de staat (gemeenschap) moeten tussen komen (40%) in de herstelkosten als de dienst erfgoed het pand zou beschermen (klasseren). Bij een beschermd stadszicht zal de gemeentelijke ruimtelijke ordening bepaalde beperkingen hanteren bij de nieuwe bouwvergunning zodat het nieuwe gebouw ingepast wordt in de omgeving. Dit is ook geen onoverkomelijke zaak.
Dat oude gebouwen niet zomaar mogen omgevormd worden tot meergezinswoningen is ook niet abnormaal. De wet schrijft voor dat de scheidingswanden tussen nieuwe meergezinswoningen moeten bestaan uit zware materialen uit het oogpunt voor brandwerendheid en geluidsoverdrachten tussen meergezinswoningen onderling moeten beperkt zijn. De meeste herenwoning, patriciërswoningen, oude woningen, ... hebben roostering als scheidingswand tussen de verdiepen en zijn dus niet zomaar om te vormen tot meergezinswoningen. De trappen moeten ook bekleed worden met onbrandbaar materiaal, er moeten meestal ook nooduitgangen voorzien worden, er moet fietsenstalling aanwezig zijn, enz... In de meeste gevallen is de investering de meerwaaarde niet waard. Verbouwing tot ééngezinswoning is echter geen probleem. Afbraak en omvorming tot meergezinswoning kan soms wel worden goedgekeurd als er voldoende ruimte aanwezig is en als er kan worden voldaan aan alle eisen voor meergezinswoningen.
