De muren zijn geinjecteerd tegen opstijgend vocht zeg je, maar in het geval van keldermuren (volledig ondergrondse muren) lijkt me dat eigenaardig. Zulke injectie wordt normaal bovengronds gedaan om een horizontale barriere te vormen van ongeveer 15 cm.
Het kan ook bij ondergronde muren maar dan moet de injectie over de gehele ondergronde muuroppervlakte gebeuren. Dus niet één rij injectiegaten maar verschillende rijen boven elkaar.
Het waterdicht maken van keldermuren gebeurt in de regel eerder door een bekuiping op cementbasis aan te brengen.
Klopt het dat de kruipkelderbodem gewoon de volle grond is en geen verharding heeft ? In dat geval kan die aarde net zo vochtig zijn door opstijgend grondwater als de keldervloer, alleen valt dat daar niet op en is het ook geen probleem.
Als er vroeger wel eens een plasje stond op de keldervloer kan dat destijds ook gekomen zijn door water dat door de muren kwam. En als de waterdichting van die muren geslaagd is zou dat dan niet meer mogen voorvallen. Het probleem is echter dat je nu nog niet met zekerheid kunt stellen dat de muren echt waterdicht zijn.
Het probleem is ook dat je niet weet tot op welke hoogte het grondwater zit bij jou maar dat kan je redelijk gemakkelijk te weten komen door een gat te graven aan de buitenkant van de kelder en een stuk dieper dan het niveau van de keldervloer. Dat gat laat je een tijdje open liggen om te zien of het grondwater daar in te voorschijn zal komen en tot op welke hoogte het dan komt.
In het geval de kruipkelderbodem niet verhard is kan je nog gemakkelijker daar een gat graven van zo'n halve meter diep om hetzelfde te controleren.
Je kan dus last hebben van opstijgend vocht of van een hoge grondwaterstand waarbij het laatste een heel andere aanpak vraagt dan het eerste.