Beste Kas,
het is inderdaad een "ojee" waard. Want mijn frustratie in deze zit inderdaad hoog.
Natuurlijk is er in een gerechtelijk proces sprake van subjectiviteit. Maar mijn frustratie ligt voornamelijk in wat er voor de gerechterlijke procedure gebeurt. U gaat met uw uitleg (blijkbaar met kennis van zaken), en u niet alleen, voorbij aan mijn bezorgdheden.
We hoorden voor het proces langs beide kanten aannemelijke redenen om al dan niet een muur over te nemen.
Waarom kunnen experts eens niet op een objectieve manier elementen aangeven waarom een muur al dan niet moet overgenomen worden : isolatie (dikte), dikte van de muur, vocht- winddicht maken, aan wat moet de fundering voldoen,.... En laat dit in een wet of decreet of weet ik wat vastleggen. Communiceer dat met de gemeentelijke diensten zodat zij hier rekening mee kunnen houden. ....
Het gaat er mij niet om gelijk of ongelijk te hebben. Als wij ongelijk krijgen, moet ik dan de architect en de gesproken landmeters aanklagen voor onkunde, ondeskundigheid;;;? Dit gaat te ver.
Regel het toch eens op een objectieve manier.
Dus opnieuw mijn vraag : Waarom kan of wil men dit niet geregeld zien. Die experten merken toch ook wel dat dit een zeer levendig probleem is.
ik voel me -als gerechtsdeskundige in de bouw- een beetje aangesproken dus hier mijn standpunt:
u heeft het mis :-)
Wij (gerechts)deskundigen zijn er niet om recht te spreken; dat is uitdrukkelijk verboden door de rechter en tevens een wrakingsgrond.
Wij zijn er om de feiten -opgelijst door de rechter- bloot te leggen, die af te toetsen aan technische regelgeving en te bepalen wie daar voor (en in welke mate) verantwoordelijk is.
Regelgeving omtrent eigendom/goederenrecht is zeer recentelijk (september vorig jaar) verfijnd, gemakkelijker en duidelijker geworden.
Rechtspraak is ook niet altijd een feitenkwestie, maar vaak ook evolutie in rechtspraak.
Ik denk dan aan de definitie van verborgen zware gebreken, de lichte gebreken en de 10-jarige aansprakelijkheid en de termijnen die je als schadelijder hebt om in rechte hersteld te worden.
daar is -zelfs tot op vandaag- nog vrij veel variatie op de interpretatie van die termijnen en van de feiten die onder de 10-jarige vallen.
U bent dus helaas eerder speelbal van de rechter dan van de deskundige.
Rechtspraak is ook steeds voorbehouden aan een rechter: het kan niet zijn dat ie dat delegeert aan een openbare instantie (bv een gemeente zoals u voorstelt).
Wij als deskundigen -en hier zit uw probleem- lezen natuurlijk ook het vonnis van de rechter om te weten of ie ons gevolgd heeft en wat zijn uiteindelijk vonnis is.
Het is dan voor ons deskundigen zeer verleidelijk om zelf rechter te gaan spelen bij consultaties of om juridische standpunten in te nemen in buitengerechtelijke expertises, vertrekkende van de juridische kennis die we aldus hebben kunnen opdoen/lezen in een vonnis.
En dat er variatie zit op rechtspraak met aan de basis nochtans dezelfde (technische) problematiek zoals een scheimuur is geen geheim, kijk maar naar beroep en cassatie.
Anders gezegd: de definitie van of een scheimuur nu moet overgenomen worden of niet en alle daarbijhorende variaties is zonder discussie vastgelegd in wetgeving, daar moet u zich geen zorgen over maken.
En als u die kennis wilt (laten) toetsen aan een bestaande casus, dan moet u zich wenden tot advocaat met ervaring (lees: met zicht op bestaande jurisprudentie) en uiteindelijk het standpunt van de rechtbank.
Alle andere -vaak goedbedoelde adviezen van deskundigen en helaas ook de zelfverklaarde "deskundigen" zoals op fora- meningen ten spijt zijn eigelijk niet relevant.
