tgoh, ik kan me toch niet van de indruk ontdoen dat de negatieve focus nogal op mij wordt gelegd. Context is alles en ik wil dan toch, ook al is het tegen beter weten in, even reageren op een paar zaken.
- de "buur", is een vereniging van mede-eigenaars die in de feiten bestaat uit 4 volgelingen en 1 chef-madamme. De chef verhuurt een aantal appartementen, de anderen wonen daar.
- het contact met de bewoners is goed en al in een vroeg stadium informele akkoorden zoals het eigenlijk altijd zou moeten gaan tussen buren. 1 huurder van chef-madamme is wel gepromoveerd tot overdrager van het spel en als er iets gebeurt dat niet kan dan is het een foto'tje en versturen richting chef-madamme. (ook tov ander eigenaars en andere huurders)
- chef-madamme weigert ter plaatste te komen om te spreken ook na herhaaldelijk vragen/schrijven/telefoneren/via anderen vragen maar verschuilt zich achter de vereniging van mede-eigenaars die klaarblijkelijk in de feiten kan gelijkgesteld worden aan "chef-madamme".
- op de vraag "kunnen we kijken voor een afsluiting" werd meegedeeld "wij (bij monde van chef-madamme) moeten geen afsluiting hebben, als je een wil moet je er zelf maar voor kijken, je mag altidj zelf een plaatsen maar wij hebben geen probleem dat de "tuinen" open zijn.
- we hebben een afsluiting geplaatst en er een poortje in geplaatst. Aangezien het mijn afsluiting is, ik "mocht doen wat ik wil" kon ik evengoed een afsluiting van 30 aaneensluitende poortjes geplaatst hebben. Als niets ok is, dan is een gesloten poortje toch ook wel ok veronderstel ik dan als simplistische ziel?
- de aanpalende eigendom is een appartementencomplex met een gebetonneerde oprit naar de achterliggende garages. Als ik er van gebruik zou maken banjer ik dus niet door iemand zijnen hof noch zwaai ik lustig naar iemand die in zijn prive in de keuken zit. Ik passeer een betonnen doorsteek, zonder ramen, die enkel dient als toegang voor achterliggende garages. Niemand ziet mij, ik zie niemand.
- opnieuw, het is geen vast gebruik , dat is voor mij ook een heel ander verhaal. Maar een occasioneel gebruik dat in de praktijk steeds zo minimaal mogelijk wordt gehouden. Ik ga met mijn groenbak echt wel door mijn eigen woning, voor het uitgraven van fundering van een kot achteraan ga ik dus braaf door mijn woning en voor het aanleveren van bouwmaterialen ga ik opnieuw door mijn woning. Ik pas mij dus aan, maar soms zit je nu eenmaal in de rats en dan kan je er op twee manier mee omgaan. Of zoals het een goede buur betaamt (ene kant) "oke, we kijken hoe we het samen kunnen oplossen" of zelfvoldane buur die het recht aan zijn kant heeft "trekt uw plan, ge moet u maar aanpassen"
Bon de vraag is beantwoord hoor maar mijn onderliggende conclusie blijft dat er toch ook sprake is van een onwaarschijnlijke onverdraagzaamheid. LIjkt toch ook iets dat we , los van "het recht" , in onze maatschappij mogen in vraag gaan stellen.
Vermits de afsluiting op de perceelsgrens is geplaatst, is ze daardoor dus gemeenschappelijk geworden ook al zou jij ze helemaal betaald hebben.
En dus had je niet het recht om daar ongevraagd iets aan te veranderen, zeker niet om er een toegang in te maken naar het erf van de buren, dat lijkt mij nogal duidelijk.
Zelfs al zou je beloven dat je het poortje nooit zal gebruiken dan nog hebben zij volgens mij het recht om te eisen dat je het poortje terug verwijdert en de oorspronkelijke toestand herstelt.
Ik kan het me niet voorstellen dat mijn buur plots een poortje zou plaatsen tussen mijn en zijn eigendom. Die zou dat onmiddelijk terug moeten afbreken om de bestaande toestand te herstellen.
