Isolatie aan buitenmuur

In de Commissie Scheimuren van de provincie Antwerpen, waarvan ik jarenlang deel uitmaakte en enkele jaren voorzitter van was, werd toegestaan dat op een scheimuur een bekleding werd aangebracht met de dikte van een leibekleding (5-6 cm) omdat men de kans moet krijgen de blootstaande muur te beschermen tegen regendoorslag.  Toen was de versie dat men dan tussen het lattenwerk kon isoleren.

Deze leibekleding kon evengoed vervangen worden door een isolatielaag met gevelpleister op een dikte van 5-6 cm.

Nu zijn de isolatie-eisen danig geëvolueerd dat je al naar 12 cm PUR moet gaan of 14 cm EPS (of meer naargelang de U-waarde van het gebruikte materiaal).  Het is dan ook maar logisch dat die scheimuurbekleding mee-evolueert in dikte.

www.arcopolo.com

Men moet zelfs over de perceelsgrens gaan, alleen al met de scheimuur zelf, die in de meeste (stedelijke) gevallen te paard op de scheilijn gebouwd moet worden.

Dus zeggen dat men niet over de scheilijn op privé-domein mag bouwen is fout.

Als je dan een huisje hebt van maar 4 m breed: stel je eens voor dat elk zijn eigen scheimuur moet bouwen aan zijn kant van de scheilijn.  Dan ben je veel meer breedte kwijt.

Trouwens die scheimuurbekleding met isolatie moet terug weg als je zelf zou uitbreiden.  Maar dan hebben we weer een ander probleem: dan is er geen isolatie meer aanwezig.

Een veel betere oplossing zou zijn: iedereen isoleert langs zijn kant de helft van de isolatie, nodig volgens de normen.  Als je dieper bouwt, isoleer je meteen beide kanten met de halve dikte van de nodige isolatie.  Breidt de buur uit naar achter, dan neemt hij de halve waarde van de muur over, inclusief de isolatie aan zijn kant, zodat de eerste bouwer vergoed wordt voor deze isolatie, die dan langs binnen komt te zitten bij de buur.  Zolang er niet overgenomen wordt zit de 1ste bouwer dan toch goed geïsoleerd en komt hij niet te ver over de scheilijn.

Vroeger werd de ideale scheimuur voorgesteld als zijnde 2 dragende muren van 14cm dik met er tussenin de nodige isolatie.  Ook dit is een goed alternatief, doch dan moeten beide buren akkoord zijn om dit zo van meet af aan uit te voeren en daar wringt meestal het schoentje.  In het vorige voorstel onderneemt de meest naarstige buur zelf initiatief om de scheimuur voldoende en aan weerszijden te isoleren (omdat hij dat op dat moment moet) en wordt er later afgerekend met de buur als die dieper bouwt.

www.arcopolo.com

Paul, je hebt het blijkbaar over gemeenschappelijke muren tussen twee woningen.

Maar er is een groot verschil tussen een scheidingsmuur tussen twee gebouwen en een scheidingsmuur tussen een gebouw op het ene perceel en een open onbebouwde ruimte op het andere perceel.

In het tweede geval (zoals bij TS) mag er voor die muur geen cm ruimte worden ingepikt van de buren. De volledige muur inbegrepen eventuele isolatie of afwerking moeten binnen de perceelsgrens blijven.

Charel, toch wel.  Als de buur zo diep mag bouwen, dan mag TS dat ook en dan wordt het een scheimuur tussen 2 gebouwen.  Over de voorziene bouwdiepte (meestal 17 m op het gelijkvloers) spreek je dus wel degelijk over een scheimuur tussen gebouwen (ook al bouwde er nog maar 1).  Daarachter spreek je over tuinmuren en ook die moeten meestal te paard op de scheilijn gebouwd worden.

www.arcopolo.com

Paul, je blijft dit beschouwen als een muur tussen twee gebouwen of tenminste als een muur die voorbestemd is als scheidingsmuur tussen twee gebouwen.

Echter dit is lang niet altijd zo. Er zijn voorbeelden legio waar de ene woning verder is gebouwd dan de nevenstaande en vaak zal die nevenstaande woning ook nooit de toelating krijgen om even ver te bouwen. Het kan nooit zijn dat de buur dan zomaar die muur kan isoleren op grond van het naastgelegen onbebouwde perceel.

Uw voorbeeld van een tuinmuur die te paard moet gebouwd worden klopt ook niet. De buurman kan nooit afdwingen om een tuinmuur op en over de perceelsgrens te bouwen zonder wederzijds akkoord en zonder dat die muur dan een gemeenschappelijke muur wordt. Indien hierover geen wederzijds akkoord is dan kan die muur er hoogstens komen tot net tegen de perceelsgrens en niet er op of er over.

Charel, spijtig, maar toch is het zo.  Je kan uiteraard verkiezen om niet te paard te bouwen, tenminste als je het niet verplicht bent, maar dan loop je het risico dat als de buur de muur of tuinafsluiting wil overnemen dat hij de strook grond eronder mee overneemt en hij dus aan gebiedsuitbreiding doet.

Immers, als de muur (of tuinafsluiting) in de "nabijheid" van de scheilijn gebouwd staat, dan heeft de buur het recht op overname en dat kan je niet weigeren.

www.arcopolo.com

Het begint nu wel heel verwarrend te worden vrees ik.

Voor de duidelijkheid:

Bij het naisoleren van bestaande woningen kan men dat in de spouw doen, aan de buitenkant van de muren of aan de binnenkant van de muren.

Als men kiest om dat aan de buitenkant te doen, wat meestal het beste is, dan kan de overheid toestaan dat men een voorgevel verdikt met isolatie tot over de grens met  het openbaar domein.

Dat geldt dus enkel voor de voorgevel, voor de zijgevels of achtergevel mag die buitenisolatie enkel worden aangebracht indien dit op eigen terrein kan. 

Bij een zijgevel of een achtergevel die tot op de perceelsgrens staat mag je hiervoor nooit ongevraagd het terrein van de buren inpikken !

Gemeenschappelijke muren tussen aangrenzende gebouwen is iets geheel anders, daarbij wordt ook geen terrein van de buren ingenomen. Elk van de buren heeft de helft van de muur in zijn bezit en heeft daarvan ook het nut want zijn woning steunt er op.

Tuinmuren is weer iets heel anders. Ofwel zijn die met wederzijds akkoord opgetrokken en dan kunnen die te paard worden gezet wat wil zeggen dat de muur op beide eigendom staat. Men spreekt dan van gemeenschappelijke muren waarvan beide buren ook gebruik kunnen maken.

Zonder wederzijds akkoord kan één van de buren nog altijd een tuinmuur of andere afscheiding plaatsen maar dan mag die niet op of over de perceelsgrens worden gebouwd, dan is dat ook geen gemeenschappelijke muur en mag de andere buur die muur ook voor niets gebruiken, hij mag daar niets aan bevestigen.

Als een tuinmuur (of andere afsluiting) in de nabijheid van de perceelsgrens is voorzien dan heeft de buur nooit het recht op overname !

Charel, en daar ga je in de fout (laatste alinea).  Lees de (nieuwe) wetgeving ervan maar op na.  Als een muur in de nabijheid van (of tegen) de scheilijn staat dan heeft de buur het recht die over te nemen, plus de strook grond tot in de helft van die muur.  Ook vroeger was dit reeds het geval (Burgerlijk Wetboek).

Trouwens bij een gemeenschappelijke muur is het niet zo dat elk van de buren de helft van de muur in zijn bezit heeft.  Beide buren zijn mede-eigenaar van heel de muur.  Je kan dus nooit stellen dat je deel van de scheimuur tot aan de helft van de muur gaat en vanaf daar begint het deel van de buur.

En nogmaals, als de verkavelingsvoorschriften of bouwvoorschriften van de gemeente dit voorschrijven om een scheimuur te paard op de scheilijn te bouwen, dan moet je dat zelfs niet eens vragen aan de buur.  Dat is geen stuk grond inpikken, want die buur heeft net dezelfde mogelijkheid.

Het is inderdaad geen gemakkelijke materie, die scheimuren (en daarmee zijn we ook afgeweken van de oorspronkelijke vraag).  Niet voor niets dat er een commissie voor werd opgericht om de vele afwijkende situaties op te klaren.  Niet enkel voor leken/bouwheren, ook voor architecten, aannemers en landmeters, die er ook niet altijd wijs uit geraken.

www.arcopolo.com

Paul, bij uw eerste alinea waar je zegt dat ik het fout heb, daar heb je het weer over woningscheidende muren bij de bouw van aan elkaar gekoppelde woningen. Maar daar gaat het hier helemaal niet over ! 

Het gaat hier duidelijk over niet woningscheidende muren, tuinmuren of andere afsluitingen bij bestaande woningen.

Dus nogmaals: Men heeft niet het recht om de eigen buitenmuren of tuinmuren die tot op de perceelsgrens staan en die niet woningscheidend zijn ongevraagd uit te dikken tot over eigendom van de buren.