Het lijkt een kleine stadswoning, maar vergis je niet. Het huis van het architectenkoppel Adrien en Amandine is meer dan 200 vierkante meter groot. Ze transformeerden een ruïne tot een eigentijdse woonplek.
Adrien en Amandine zijn beiden architect van opleiding. Uit liefde voor het vak zocht het koppel een huisje met veel werk aan. “We wilden zelf ons eigen droomhuis ontwerpen, maar waren niet vies van wat beperkingen. Dat maakt een project uniek.”
Metalen frame als architecturaal element
Uiteindelijk bleef slechts één bestaande muur overeind. Alle andere muren en vloeren werden stelselmatig gesloopt. “We werkten in fases”, legt Adrien uit. “De stabiliteit van het huis mocht niet in het gedrang komen, wat niet altijd eenvoudig was. Er werd immers gegraven ter hoogte van de oude kelder. Daar isoleerden we de vloer en maakten we een toegang naar de tuin. Ook versterkten we de fundering. Zo konden we de achtergevel optrekken. Ideaal om het huis in te richten met uitzicht op de zuidelijk georiënteerde tuin.”
Wie rondloopt in de woning, ziet nog steeds enkele metalen draagbalken. Dat is vooral duidelijk als je in de eetkamer omhoogkijkt naar de overhangende mezzanine. De trappenhuizen, uitgevoerd in gelast en gelakt metaalgaas, sluiten aan bij die ‘metal look’. Het wit maakt de eigentijdse uitstraling nog lichter en luchtiger.
Een mooie oppervlakte van 200 m2
Tussen de voordeur aan de straatkant en de tuin achteraan is er een groot hoogteverschil. Daarom leidt een trap achter de inkomhal naar het lagergelegen hart van het huis. Daar bevonden zich vroeger de kelders. Die zijn vergroot en bieden nu plaats aan de keuken en de leefruimte. Een houten terras verlengt het geheel. De eigenaars braken de muur open waardoor je nu kan uitkijken over de tuin. Een verrassende oplossing die breekt met de gebruikelijke codes.
Licht en luchtig
Streepjes hout onderbreken de overheersend witte woning. De combinatie brengt licht in de kamers. Je krijgt er een prachtig gevoel van ruimte. Verder vloeien de verschillende niveaus mooi in elkaar over. De trappen (zes in totaal), de mezzanine, de keuken die als een ‘bar’ is opgevat… Het geheel geeft een erg lichte indruk.
De zon als warmtebron
Vroeger was er geen verbinding tussen de belangrijkste kamers van het huis en de tuin. Daar kwam bij de verbouwing verandering in. Door de achtergevel, die zuidelijk gericht is, kijk je uit over het zonnige terras. De twee oversized ramen brengen warmte binnen. Vooral de keuken, de eetkamer en het bureau in de mezzanine baden in het licht. Al zorgen de dieperliggende aangrenzende gebouwen in de zomer voor natuurlijke schaduw in het interieur. Daarenboven kunnen de bewoners, als de zon echt te fel schijnt, de schermen gewoon wat laten zakken.
Natuurlijke airconditioning
De architecten braken hun hoofd over een vernuftig systeem om het huis te koelen, maar kwamen uiteindelijk uit bij een eenvoudige en natuurlijke manier. Zodra de temperatuur in huis te hoog oploopt, zetten ze boven een raam open. Op die manier ontstaat er een luchtstroom. Het trappenhuis is een soort van schoorsteen die de warme lucht naar boven zuigt. De keuze voor open trappen was dan ook niet louter esthetisch.
Isolatie binnen en buiten
De voorgevel is naar het noorden gericht. In tegenstelling tot de achtergevel, die aan de buitenkant geïsoleerd is en bedekt met pleisterwerk, moest er vooraan van binnenuit worden geïsoleerd. “We konden niet anders, want anders zouden we de rooilijn overschrijden”, legt Adrien uit. “We legden daarom een laag minerale wol van 10 cm dik. Dat lijkt misschien weinig, maar bij een renovatie kan te veel isolatie voor condensatieproblemen zorgen.”
Mikken op duurzaamheid
De twee architecten vinden een ecologische aanpak vanzelfsprekend. “Doordat we nu op een steenworp van het stadscentrum wonen, gebruiken we onze auto veel minder. We doen veel meer te voet.” Daarbij komen ook nog de vele voordelen van een rijhuis. Denk maar aan het beperkt gebruik van bouwmaterialen of de natuurlijke isolatie door de aangrenzende huizen.
Almaar hoger
Het verticale karakter van het renovatieproject bleef bewaard. Vooral het dubbele raam, over bijna de volledige hoogte van de achtergevel, valt op. Het lijkt gemaakt uit één stuk. Ook verwerkte het koppel heel wat trappen in het huis. De architecten voegden immers vier extra niveaus toe, wat het totaal op zeven bracht. Elke verdieping heeft zijn eigen sfeer en toch voelt het geheel erg luchtig aan. Dat merk je vooral op de bovenste verdieping. Je vertoeft er hoog boven de drukte met een adembenemend uitzicht op de Grote Markt en de kathedraal.
Ontwerp: APAD architecture - www.apad-architecture.com
Foto's: Laurent Brandajs
